Details
Category: Verhalen
Hits: 2170

Het is zo ver, het huis is verkocht. We gaan kleiner wonen en dus moet er een hoop worden opgeruimd.
Het huis in Boskoop waar we 32 jaar wonen is uitgegroeid tot een enorm pakhuis. Iets weggooien is niet mijn sterkste ding en dus zit er niets anders op om al die dozen op zolder open te maken. Ik kom dingen tegen waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze had. Zo ook de volgende spulletjes uit een ver verleden.

Een houten afdrukraam, een doka lamp, een bakje en wat klemmetjes.
Als 13 jarige jongen kreeg ik deze spulletjes van mijn beste neef Piet. Het was compleet met chemicaliën, fotopapier en wat negatieven. Alles wat nodig was om zelf foto’s af te kunnen drukken.


Ik haal de spullen uit de doos en dan (database hit) gebeurt het. Ergens in m in hoofd gaat er een deurtje open en flits……..

Het is 1963, ik ben 13 jaar en bevind mij in mijn slaapkamer die ik met oude gordijnen en doeken primitief verduisterd heb. Mijn donkere kamer. Bij het gelige licht van de dokalamp kijk ik naar mijn eerste fotoafdruk in het ontwikkelbad. Langzaam zie ik het beeld opkomen, een onbeschrijflijk gevoel van opwinding, verbazing. Ik voel mij een tovenaar. [Return]

Het heeft dus duidelijk een onvergetelijke indruk op mij gemaakt, zodoende ben ik altijd fotografie bezig gebleven, heb vele foto’s afgedrukt en films ontwikkeld. Eerst samen met een schoolvriend en met zelfgemaakte apparatuur. Later toen ik getrouwd was beschikte ik over een semiprofessionele doka. Tegenwoordig beoefen ik deze hobby nog steeds, weliswaar nu op de computer.
Net nu ik dit geschreven heb, tientallen database hits, nog meer deurtjes vliegen open. [Stoppen], [Close All}. Ik heb nog meer te doen vandaag.